يه بار توي يک بلاگ خوندم که من هيچ وقت روم نميشه که لينک کسي رو اينجا بذارم، چون اون کسي که اين قدر بلاگگرد بوده که اين جا رو پيدا کرده، حتما قبل از اين، اون لينک رو هم خودش خونده.... ولي خوب گاهي اوقات يه چيزي يه جايي ميبيني که حس ميکني که حرف دل خودت بوده، فقط با يه زبون خيلي قشنگتر، دلت نمياد که اين جا ننويسي، مثل اين جمله کتا:
مي خواهم دنيايي تازه را لمس كنم!!!
دنيايي كه تو را صدا مي زنند اما تو مي داني كه اسمي نداري؛ ولي ناگهان بر مي گردي !!!