نمي دونم حرفهاش يک جوري ترس عجيبي رو بهم القا مي کرد، ترس قرار گرفتن تو يه وضعيت عجيب که تا حالا برام خيلي عادي بوده، يه حس عجيب.... مثل اين که تو يه اطاق تاريک که تا حالا خالي تصورش مي کردي، يک دفعه يه شعله به کوچکي و کوتاهي شعله کبريت برات روشن کنه، و با يه اطاق روبرو بشي که تو اون تاريک و روشن چيزهايي ببيني که تموم عمر ازشون وحشت داشتي و حالا با اونهايي بدون هيچ ترسي، ناشي از نشناختن و يا شايد ناشي از بي پايه بودن ترس.... روبرو شدن با چيزهايي که نديدنشون رو عادت کردي... يه سري حسهاي عجيب و غريب....
□ نوشته شده در ساعت
1:29 AM
توسط واحه
نمي دونم حرفهاش يک جوري ترس عجيبي رو بهم القا مي کرد، ترس قرار گرفتن تو يه وضعيت عجيب که تا حالا برام خيلي عادي بوده، يه حس عجيب.... مثل اين که تو يه اطاق تاريک که تا حالا خالي تصورش مي کردي، يک دفعه يه شعله به کوچکي و کوتاهي شعله کبريت برات روشن کنه، و با يه اطاق روبرو بشي که تو اون تاريک و روشن چيزهايي ببيني که تموم عمر ازشون وحشت داشتي و حالا با اونهايي بدون هيچ ترسي، ناشي از نشناختن و يا شايد ناشي از بي پايه بودن ترس.... روبرو شدن با چيزهايي که نديدنشون رو عادت کردي... يه سري حسهاي عجيب و غريب....
