حس ديده نشدن، بدجوري غرورم رو خدشه دار کرده بود، حس تعريف شدن همه چيز بي حضور من و حس فراموش شدگي (البته نه ظاهري)....
يه سينما و يه بيرون رفتن کوچيک با يه مقدار گپ دوستانه.... چيزي که تونست تمام اون غربتي که منو گرفته بود از بين ببره.....
مرسي.....
□ نوشته شده در ساعت
11:04 PM
توسط واحه