کار کردن.....

نمي دونم... مشکل هميشه اون وقتي پيش مي آد که آدم ايده آل گراييش رو بخواد توي همه زمينه هاي با ربط و بي ربط وارد کنه... نمي دونم... وقتي که به کاري که داري به چشم يک وظيفه گنده نگاه کني که حتما بايد به بهترين شيوه حل بشه، خيلي بيشتر از اوني که بايد براش وقت صرف مي کني.... ارزشش اون قدر مي شه که... نمي دونم... حس مي کنم که گاهي، اون قدر بزرگ مي شه که درست انجام دادنش مثل يه هدف مي شه.... نمي دونم اين چقدر بده...

براي ديد الان که کنار نشستي و کار مال خودت نيست شايد براحتي بشه اين اهميت بيش از حد رو رد کرد و گفت خارج از وقتي که براي کار در نظر گرفتي هر فعاليت تعطيل، ولي بعدا چي... اين مشکل رو حل نمي کنه... به هر حال يه وقتي مي رسه که کار مال خودته... اون وقت هم مي شه به اين راحتي همه چيز رو کنار زد؟؟؟ شايد هم بشه... تنها بايد اين خواست رسيدن به حداکثر موفقيت رو کنترل کرد...

يه راه لازم دارم براي گريز از ايده آل گرايي تو يه زمينه هاي (فعلا به نظرم) بي ارزش.....
□ نوشته شده در ساعت 11:34 PM توسط واحه