مردم این جا آرومن... تا اون جایی که من دیدم اون قدر آروم که گاهی عصبانیت کنن... مجبور شی بگی اه... بدوین دیگه... هیچ کس برای کاری عجله نداره.. یک کار ساده ممکنه دو سه روز طول بکشه ولی هیچ کس هم ککش نمی گزه... رسمشونه دیگه، عادت کردن که اگه قراره یک کاری بکنن ۴ روز قبلش شروع کنن... نمی دونم این ها فقط استنباط شخصیه... نمی دونم این ارامش از کجا می آد... اصلا بعید نیست با این آب و هوای سرد ربط داشته باشه...

این ارامششون ولی بعضی وقت ها خیلی می چسبه... وقتی که نشستی تو بانک جلوی باجه و اون خانومه (اون ایرانیه نه ها... همشون) برات کلی وقت می ذاره که همه کارهات رو با دقت برات انجام بده (اگه عجله نداشته باشی) خیلی دلچسبه... خیلی حال می ده که می بینی وسط این که کارت رو انجام می ده، باهات حال و احوال هم می کنه... می پرسه که وضع زندگیت چطوریه... کشور خودت چه جورین آدماش... حتی از من پرسید که تنهایی زندگی می کنی یا ازدواج کردی امدی؟... نمی دونم حس می کنم اگه تو ایران یکی این جور سوال ها رو از من بپرسه می گم عجب آدم فضولیه، به کارت برس... ولی این جا خیلی چسبید... حس می کنی برای احترام گذاشتن که داره برات حرف می زنه و حتی از زندگی خودش می گه که چطوری امده این جا، نه برای خاله زنک بازی....
□ نوشته شده در ساعت 1:47 PM توسط واحه