داشتم فکر می کردم که چرا این جا اصلا همش یه جوریه... یعنی حرف زدنشون به دل آدم نمی چسبه... البته به حرف زدنشون با ارباب رجوع و شاگرد و استاد عادت کردم و دیگه حس یه جوری ندارم... ولی حرف زدن عادیشون زمانی که با هم هستند، هنوز برام خنده داره !!! حس می کنم سر یه کلاس زبانن که قراره انگلیسی حرف بزنن با هم... نمی دونم چرا اصلا به خوردم نمی ره آدم می تونه مثلا این جوری قربون صدقه دوستش بره :)

امروز داشتم فکر می کردم ریشه اش چیه... دیدم احتمال زیاد به این خاطره که خیلی زبان نوشتاریشون به زبان گفتاریشون نزدیکه... ایران تو کتاب می نویسند ّ حال شما چطور استّ ولی هیچکی یه همچین چرندی رو به کس دیگه نمی گه... ولی این جا هر کارش کنی همون how are you هست... حالا یک کم تلفظش عوض می شه... ولی همونه... (منظورم این نیست که جمله دیگه برای احوال پرسی نداریم.. منظورم اینه که اگه بخوان بگن how are you، می گن how are you.... مثل ایران نیست که نصفه کلمه کم و زیاد بشه.... ) بعد موجب می شه خیلی رسمی بشه حرف زدنشون... این قدر که کلی بخندی بهشون :)
□ نوشته شده در ساعت 3:47 PM توسط واحه