داشتم برنامه فیلم های جشنواره فجر رو نگاه می کردم که دوباره دیدم چقدر دلم تنگ هر چی به ایران ریط داره شده... من فیلم مهرجویی می خوام... تا وقتی اون تو بودم خودم حالیم نبود. جشنواره رو کمتر حاضر بودم تو صفهای طولانیش وایستم. مسابقه ورزشی ها رو فقط نتیجه اش رو گاهی گوش می کردم. اخبار هم که خوب به هر حال تیترهای روزنامه ها رو می شد خوند دیگه. در این حد که یه وقت رییس جمهور عوض نشده باشه و ما تو خوابگاه بی خبر بمونیم....

ولی این جا که هستی موضوع فرق می کنه... سر بازیهای دوحه حتی جودو، که تا حالا حتی یک بار نشده که بشینم بادقت نگاه کنم، زمان بازی های ایرانی ها رو هم به تفکیک جنسیت :) می دونستم. اخبار هم که خوب فکر نکنم روزی باشه کمتر از دو ساعت براش وقت گذاشته باشم. خلاصه که ملت آسوده بخوابین که ما بیداریم. :)
□ نوشته شده در ساعت 8:39 PM توسط واحه