یه شباهت کانادا که نه، تورنتو با تهران اینه که این جا هم صف اتوبوس تشکیل نمی شه :) کلا سیستم خر تو خره و با رسیدن اتوبوس همه می دون جلو.

فقط فرقش اینه که به محض این که راننده می گه که ظرفیت تکمیله همه پشت در مونده ها با یه لبخند برمی گردن و می آن تو ایستگاه. اون لبخند خونسردشون رو هم دوست دارم و هم لجم رو در می آره :) بابا شما ها هیچ وقت دیرتون نمی شه؟ یک کم نگران بشین، عصبانی بشین، یه چیزی بشین دیگه :))

در همین راستا چیزی که فکر منو خیلی به خودش مشغول می کنه که تو این سوار اتوبوس شدن ها همیشه آخر می شم :) نمی فهمم چطوریه، نه کسی بهم تنه می زنه، نه هل می ده و نه هیچ چی. فقط همه جلو می افتن :)) فکر کنم این هم برای خودش تخصصی شده این جا...
□ نوشته شده در ساعت 10:09 PM توسط واحه